پوشش ضد آب پلی اوره نیمه براق هوآرن با ساخت بالا

بیشتر عایق‌های رطوبتی یک پوشش خارجی است، در سمت مثبت (خارجی) دیوار، اگرچه گزینه دیگر استفاده از مواد افزودنی است که خود بتن را در برابر آب و بخار آب غیر قابل نفوذ می‌کند.

• تمام عایق‌های رطوبتی و ضد رطوبت با یک سطح دیوار تمیز و صاف شروع می‌شود. ذرات سست باید شسته یا پاک شوند، برجستگی ها برداشته شوند و هر گونه ترک موجود تعمیر شود. می توان از نوار درز برای پل زدن ترک ها استفاده کرد. بتن جدید باید به مدت 7 تا 14 روز خشک شده و خشک شود، اگرچه می توان مقداری غشاهای اسپری روی بتن سبز اعمال کرد.

• عایق رطوبتی یک درمان نسبتاً ساده از مواد آسفالتی است که روی آن اسپری می شود یا با برس یا غلتک اعمال می شود. کارهای کوچک به راحتی توسط سازندگان انجام می شود، اگرچه بسیاری از آنها یک پیمانکار تخصصی ضد آب را برای پروژه های بزرگتر استخدام می کنند.

• عایق رطوبتی واقعی نیاز به زمان و تلاش بیشتری دارد. قسمت بیرونی دیوار با پوشش غیرقابل نفوذی پوشانده شده است که تا زهکشی ادامه دارد. یکی از روش‌ها از ورقه‌هایی استفاده می‌کند که به دیوار بسته شده و به اندازه کافی در درزها، هم عمودی و هم افقی، می‌چرخند. روش دیگر از چندین لایه از مواد بدون درز اسپری شده به ضخامت مشخص شده توسط سازنده استفاده می کند.

• برخی از روش‌های اسپری روی به یک پوشش پرایمینگ و سپس یک یا چند لایه نهایی از پوشش الاستومری لاستیک مایع نیاز دارند که معمولاً با حداقل ضخامت 60 میلی‌متر ساخته می‌شوند. این پوشش ها در حدود 60 دقیقه خشک می شوند تا یک مانع بدون درز ایجاد کنند که در برابر سوراخ شدن مقاوم است.

• کد بین المللی مسکونی مشخص می کند که غشاء باید از بالای پایه تا درجه نهایی گسترش یابد، اما یک رویکرد بهتر این است که غشاء را از روی پایه گرفته و به داخل ترانشه تخلیه پایین ببرید.