کشتی هایی که در اقیانوس حرکت می کنند، چه برای مقاصد تجاری، نظامی یا تفریحی، با یک چالش مشترک روبرو هستند: رسوب زیستی دریایی و خوردگی. این مشکلات نه تنها به بدنه آسیب می رساند، بلکه بر عملکرد کشتی تأثیر می گذارد، هزینه های عملیاتی را افزایش می دهد و تأثیر نامطلوبی بر محیط زیست می گذارد. اگر بدنه به طور موثر با ضد رسوب درمان نشود، این مشکلات جدی تر خواهند شد.
چه اهمیتی داردضد رسوب کشتی?
هنگامی که کشتی ها در اقیانوس حرکت می کنند، دائماً با آب دریا که حاوی انواع موجودات دریایی و نمک است، در تماس هستند. این موجودات دریایی مانند ماهی خرچنگ، جلبک دریایی، صدف و غیره به تدریج به سطح بدنه می چسبند و یک لایه ضخیم از رسوب زیستی را تشکیل می دهند. این فرآیند رسوب زیستی نامیده می شود. رسوب زیستی نه تنها وزن بدنه را افزایش می دهد، بلکه باعث افزایش مقاومت بدنه و در نتیجه افزایش مصرف سوخت و کاهش سرعت می شود.
به طور خاص، رسوب زیستی ممکن است باعث مشکلات جدی زیر شود:
1. افزایش مصرف سوخت:رسوب زیستی مقاومت بدنه را افزایش می دهد و کشتی را ملزم به مصرف سوخت بیشتری می کند تا سرعت یکسانی را در طول ناوبری حفظ کند. طبق آمار، به ازای هر 10 درصد افزایش رسوب روی سطح بدنه، مصرف سوخت ممکن است تا 40 درصد افزایش یابد. برای کشتی های اقیانوس پیما، این به معنای هزینه های اضافی هنگفت است.
2. کاهش سرعت:با توجه به افزایش مقاومت بدنه، حداکثر سرعت کشتی کاهش می یابد. این امر به ویژه برای کشتی های تجاری مضر است، زیرا کاهش سرعت به معنای افزایش زمان حمل و نقل است که بر کارایی تحویل محموله تأثیر می گذارد.
3. کاهش مانور کشتی:رسوب زیستی نیز بر قابلیت مانور کشتی تأثیر می گذارد، به ویژه در هنگام حرکت با سرعت کم. این ممکن است ورود و خروج کشتی ها به بنادر را دشوارتر کند و خطر برخورد و سایر حوادث را افزایش دهد.
4. آسیب به ساختار بدنه:برخی از موجودات دریایی، مانند خرچنگ ها و صدف ها، می توانند از طریق پوسته های سخت خود یا روش های اتصال، آسیب فیزیکی به سطح بدنه وارد کنند. این آسیب به مرور زمان باعث آسیب ساختاری بدنه و افزایش هزینه نگهداری و تعمیر می شود.
5. بر ظاهر و زیبایی شناسی کشتی تأثیر می گذارد:رسوب زیستی نه تنها منجر به کاهش عملکرد می شود، بلکه ظاهر کشتی را نیز زشت می کند. این امر به ویژه برای قایق های تفریحی خصوصی یا کشتی های تفریحی لوکس مهم است، زیرا زیبایی ظاهری به طور مستقیم بر ارزش بازار و تجربه مشتری تأثیر می گذارد.
چه نوع رنگی برای رنگ آمیزی باید استفاده شود؟
برای جلوگیری از رسوب زیستی، کشتی ها معمولا از رنگ های ضد رسوب برای محافظت از بدنه استفاده می کنند. این رنگ ها حاوی مواد شیمیایی خاصی هستند که می توانند به طور موثری از چسبیدن موجودات دریایی به سطح بدنه جلوگیری کنند و در نتیجه بدنه را تمیز و صاف نگه دارند.
1. رنگ ضد رسوب مناسب را انتخاب کنید:انواع رنگ های ضد رسوب در بازار موجود است و رنگ های مختلف برای انواع کشتی ها و محیط های قایقرانی مناسب است. رنگ های رایج ضد رسوب عبارتند از رنگ های خود پرداخت کننده (SPC)، رنگ های غیر رسوب کننده و رنگ های بیوسیدال.
● رنگ خود پولیش شونده (SPC): این رنگ از طریق تماس با آب دریا به تدریج مواد فعال را آزاد می کند و در نتیجه از چسبیدن موجودات دریایی جلوگیری می کند. رنگ SPC عمر طولانی دارد و برای کشتی هایی با سفرهای طولانی مناسب است.
● رنگ بدون رسوب: این رنگ با ایجاد یک سطح صاف، اتصال موجودات دریایی به بدنه را دشوار می کند. رنگ های غیر رسوب معمولا برای کشتی هایی با سفرهای کوتاه یا میان مدت مناسب هستند.
● رنگ بیوسیدال: این رنگ حاوی بیوسیدهایی است که می توانند به طور مستقیم ارگانیسم های دریایی را که سعی در چسبیدن دارند از بین ببرند و در نتیجه از رسوب زیستی جلوگیری کنند. رنگ های بیوسیدال معمولاً برای کشتی هایی در مناطق پرخطر یا کشتی هایی که برای مدت طولانی لنگر انداخته اند مناسب است.
2. کاربرد صحیح رنگ ضد رسوب:فرآیند اعمال رنگ ضد رسوب نیز بسیار مهم است. قبل از استفاده، بدنه باید کاملاً تمیز شود تا اطمینان حاصل شود که هیچ اثر یا کثیفی روی سطح وجود ندارد. در طول فرآیند اعمال، لازم است اطمینان حاصل شود که رنگ به طور یکنواخت کل بدنه را پوشش می دهد، به خصوص قسمت هایی که مستعد چسبندگی بیولوژیکی هستند، مانند کف کشتی و نزدیک خط آب.
3. تعمیر و نگهداری منظم و استفاده مجدد:حتی اگر الفرنگ ضد رسوب با کیفیت بالااستفاده می شود، بدنه باید به طور منظم بازرسی و نگهداری شود. با گذشت زمان، اثربخشی رنگ ممکن است ضعیف شود، بنابراین برای اطمینان از حفاظت مداوم از بدنه، استفاده مجدد منظم مورد نیاز است.
چه اتفاقی می افتد اگر کشتی شما برای ضد رسوب درمان نشود؟
اگر کشتی به درستی برای ضد رسوب درمان نشود، رسوب زیستی به سرعت انباشته می شود و یک سری اثرات منفی به همراه خواهد داشت. در اینجا برخی از پیامدهای معمول عدم درمان ضد رسوب آورده شده است:
1. افزایش هزینه های عملیاتی:با افزایش مصرف سوخت، هزینه های عملیاتی کشتی به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت. این بدون شک یک بار مالی بزرگ برای شرکت های حمل و نقل است.
2. کاهش بهره وری حمل و نقل:کاهش سرعت به طور مستقیم بر کارایی حمل و نقل کالا تأثیر می گذارد و در نتیجه زمان تحویل به تاخیر می افتد. این نه تنها بر رضایت مشتری تأثیر می گذارد، بلکه ممکن است منجر به نقض قرارداد یا جریمه شود.
3. افزایش خطرات ایمنی:به دلیل کاهش قدرت مانور، ایمنی کشتی ها در آب های باریک یا بنادر به خطر خواهد افتاد. خطر تصادفات افزایش می یابد که ممکن است منجر به خسارات اقتصادی جدی و آلودگی زیست محیطی شود.
4. افزایش هزینه های تعمیر بدنه:آسیب به ساختار بدنه ناشی از رسوب زیستی مستلزم تعمیرات و نگهداری مکرر است که هزینه های نگهداری کشتی ها را بیشتر افزایش می دهد.
5. اثرات زیست محیطی:رسوب زیستی همچنین ممکن است منجر به گسترش گونه های غیر بومی شود که تهدیدی برای اکوسیستم دریایی است. کشتی هایی که با ضد رسوب درمان نمی شوند ممکن است به حامل این گونه ها تبدیل شوند و باعث شوند که آنها به سرعت در محیط های جدید تکثیر شوند و به اکوسیستم های محلی آسیب وارد کنند.
خلاصه
درمان ضد رسوب کشتینه تنها وسیله ای کلیدی برای اطمینان از عملکرد کشتی و کاهش هزینه های عملیاتی است، بلکه یک اقدام مهم برای حفاظت از محیط زیست دریایی است. با استفاده از رنگ های ضد رسوب مناسب و انجام تعمیر و نگهداری منظم، صاحبان کشتی و شرکت های حمل و نقل می توانند به طور موثر از رسوب زیستی جلوگیری کرده و کشتی ها را در بهترین شرایط نگه دارند.
با این حال، درمان ضد رسوب یک کار یکبار مصرف نیست، بلکه فرآیندی است که نیاز به توجه مداوم و نگهداری منظم دارد. تنها از این طریق کشتی ها می توانند مزایای خود را در رقابت شدید حفظ کنند و به توسعه پایدار صنعت کشتیرانی کمک کنند.
به طور خلاصه، کشتی‌های بدون عملیات ضد رسوب با چالش‌ها و خطرات زیادی مواجه خواهند شد، اما با درمان مناسب ضد رسوب می‌توان این مشکلات را تا حد زیادی کاهش داد و ایمنی، صرفه‌جویی و حفاظت از محیط زیست کشتی‌ها را تضمین کرد. این نه تنها حفاظت از کشتی ها است، بلکه تعهدی بلندمدت به کل صنعت کشتیرانی و محیط زیست دریایی است.
