تجربه عملی نشان می دهد که بیشتر عیوب پوشش ناشی از عملیات ضعیف سطحی است. هیچ پوششی نمی تواند بهترین عملکرد خود را بر روی سطوحی که درمان ضعیفی دارند انجام دهد. نقاشی روی سطوح زنگ زده و چرب اتلاف وقت و هزینه زیادی است. کیفیت عملیات سطح بالا عمر رنگ را افزایش می دهد.
هدف درمان سطحی
1) درمان ساختاری: درمان های خاصی باید روی خود بستر انجام شود، مانند سنگ زنی لبه های تیز و گرد کردن پخ، حذف پاشش، تعمیر جوشکاری و صاف کردن سوراخ های جوش.
2) تمیز کردن سطح: حذف مواد روی سطح که می تواند به پوشش آسیب برساند، به ویژه رسوب اکسید، زنگ زدگی، نمک محلول، گریس، رطوبت و غیره.
3) زبری سطح: زبری سطح سطح تماس با پوشش را افزایش می دهد و اثر مکانیکی برای بهبود چسبندگی پوشش به زیرلایه دارد. زبری نمی تواند خیلی زیاد باشد، در غیر این صورت ضخامت اغلب در تاج موج ناکافی است و باعث خوردگی حفره ای اولیه می شود.
شیء درمان سطحی
معمولاً سطح فلز با گرد و غبار، روغن، مقیاس اکسید، لایه زنگ زده، آلاینده ها، نمک یا لایه رنگ قدیمی شل وصل می شود. با توجه به اشیاء مختلف، روش های پردازش اتخاذ شده نیز متفاوت است.
(1) مقیاس اکسید
مقیاس اکسید رایج ترین اما ساده ترین بخش است که نادیده گرفته می شود. به نظر می رسد از فولاد محافظت می کند، اما قابل اعتماد نیست. فلس اکسید یک لایه اکسید متراکم است که در زمان آهنگری و شکل دهی فولاد در دمای بالا تولید می شود. لایه سطحی آن FeO از نظر شیمیایی پایدار، لایه میانی FeO و فلز FeO است. تحت تأثیر آب و اکسیژن، تولید هیدروکسید آسان است. علاوه بر این، ضریب انبساط آن از فولاد کوچکتر است و از خود فولاد شکننده تر است. پس از چرخه های خنک کننده و گرمایش به راحتی ترک می خورد، بنابراین محکم نمی چسبد و به مرور زمان کنده می شود و یک کاتد است که باعث تسریع خوردگی فلز می شود. بهترین راه برای حذف رسوبات اکسید سندبلاست است.
(2) زنگ
زنگ روی سطح فولاد اکسید آهن شل است که اغلب رطوبت و اکسیژن را به دام می اندازد و محصولات زنگ اغلب حاوی نمک های محلول هستند. اگر قبل از رنگ آمیزی حذف نشود، نه تنها بر چسبندگی پوشش تأثیر می گذارد، بلکه زنگ زدگی نیز به رشد خود ادامه می دهد. در محیط های صنعتی حاوی بنابراین، لایه زنگ حاوی سولفات آهن است. در لایه زنگ نزدیک دریا، لایه زنگ حاوی NaCI است. این ناخالصی ها باعث خوردگی می شوند، بنابراین زنگ زدگی باید حذف شود. زنگ زدگی را می توان با سنگ زنی، سندبلاست و روش های دیگر از بین برد.
(3) نمک محلول
نمک های محلول مانند سولفات آهن و کلرید آهن نه تنها به طور مستقیم به پوشش آسیب می رسانند و باعث ایجاد فشار اسمزی، تاول زدن و چسبندگی ضعیف می شوند، بلکه کاتالیزوری هستند که خوردگی را تشدید می کنند. بهترین راه برای حذف نمک های محلول، شستشوی آب شیرین با فشار بالا است. لایه رنگ قدیمی با سطح ناهموار و ترک هایی از جمله فیلم رنگ ضد رسوب نامعتبر یا اسفنجی به راحتی حاوی نمک و کثیفی است، بنابراین شستشوی آن با دقت ضروری است.
(4) نمک روی
با استفاده گسترده از رنگ غنی از روی، نمک روی (همچنین به عنوان زنگ سفید شناخته می شود) نیز برای پوشش خطر ایجاد می کند. این محصول خوردگی روی شل بر چسبندگی پوشش نیز تأثیر می گذارد. می توان آن را با آب شیرین پرفشار، سنباده زدن یا با برس سخت جدا کرد.
(5) گریس
لکه های روغن یکی دیگر از آلاینده های رایج است. بیشتر رنگ ها و گریس ها دارای نیروی دافعه هستند. در صورت عدم حذف، چسبندگی رنگ را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. گریس روی بستر باعث انقباض و چسبندگی ضعیف می شود. و هر چه پوشش های با کارایی بالا مانند پوشش های اپوکسی و پلی اورتان بیشتر باشد، در این زمان به عنوان پوشش های معمولی مبتنی بر روغن، چسبندگی کمتری دارد. مقدار زیادی از گریس باید ابتدا خراشیده شود و سپس با یک حلال (هیدروکربن آلیفاتیک یا عطر کاج) تمیز شود، اما این تمایل به گسترش سطح گریس دارد و وضعیت را بدتر می کند. بنابراین باید چندین بار تکرار شود و هر بار با یک پارچه تمیز پاک شود تا موثر باشد. پاک کننده های شیمیایی تجاری در از بین بردن روغن بسیار موثر هستند، اما باید تایید شود که برای پوشش بی ضرر هستند. شستشو با آب داغ نیز بسیار موثر است.